•
در پست نخست سخن از تقلید در قوانین میراث فرهنگی شد. لازم است این مسئله کمی باز شود. اگر کسی قوانین میراث فرهنگی ایتالیا (181 ماده)، یونان (73 ماده)، مصر (52 ماده)، ترکیه (76 ماده )، سوریه (77ماده) و ایران (89 ماده) را با هم مقایسه کند، به عرض بنده پی می‌برد. ارقام یاد شده به غیر از تبصره‌هاست و البته ممکن است برخی مواد منسوخ شده باشند که در مجموع می‌توان رقم‌های فوق را تقریبی به شمار آورد. اگر مواد فوق از کشورهای باستانی یاد شده را با هم مقایسه کنیم، به خوبی به مسئله تقلید واقف خواهیم شد. در مسئله تقلید نیز اشکالاتی وجود دارد. برای نمونه، در ماده 16 قوانین میراث فرهنگی کشور مصر آمده است:
حقوق ارتفاقی املاک مجاور آثار باستانی [کشور باستانی مصر]:
وزیر فرهنگ می‌تواند بنا به در خواست هیئت مدیره سازمان با پرداخت غرامت عادلانه‌ی حقوق ارتفاقی خود را نسبت به املاک مجاور مکان‌های باستانی و بناهای تاریخی در جهت حفظ و زیبایی چشم‌اندازها و مناظر عمومی آن تأمین کند. تصمیماتی که در این مورد اتخاذ می‌شود، آثار غیر منقول یا بخش‌های موضوع حق یا حقوق ارتفاقی و دامنه حقوق مذکور و محدودیت‌های آن بر حقوق مالکین و دارندگان آثار را تعیین خواهد کرد. (میراث فرهنگی در نظام قانون‌گذاری کشورهای باستانی، کیوان غنی‌کله‌لو، انتشارات خرسندی، ص 200)
مقصود از حق ارتفاقی در اصطلاح دانش حقوق، حق کسی در ملک دیگری است، برای کمال استفاده از ملک خود.
چنان‌که دیده می‌شود در قوانین کشور مصر به مجاوران مکان‌های باستانی و بناهای تاریخی غرامت داده می‌شود، لیکن آیا در قوانین میراث فرهنگی ایران نیز این‌گونه غرامت‌ها دیده شده است؟
گفتنی است مطابق ماده 9 قوانین میراث فرهنگی ایران به مجاورین برخی آثار و امکنه که از نظر تاریخ ایران حائز اهمیت مخصوص باشد، جهت رفع تصرف یا جهت عدم ساخت بنا و مانند آن مبلغی به تشخیص و تأیید رئیس و هم‌اینک وزیر مربوط پرداخت می‌شود، حال می‌توان پرسید آیا برای خسارت مجاورین ابنیه تاریخی از حیث عدم تراکم و اشراف و نیز در خصوص بافت تاریخی (چه لکه‌ی و چه پهنه‌ای) به لحاظ خسارت‌های وارده که در پست‌های قبل به آن‌ها اشاره شد، قانونی وجود دارد؟