وَمَا کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِینفِرُوا کافَّةً ? فَلَوْلَا نَفَرَ مِن کلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّیتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِینذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیهِمْ لَعَلَّهُمْ یحْذَرُونَ ?توبه، 122?

و شایسته نیست مؤمنان همگی کوچ کنند، چرا از هر گروهی از آنان، طایفه‌ای کوچ نمی‌کند (تا طایفه‌ای در مدینه بماند)، که در دین (و معارف و احکام اسلام) آگاهی یابند و به هنگام بازگشت به سوی قوم خود،آن‌ها را بیم دهند؟! شاید (از مخالفت فرمان پروردگار) بترسند، و خودداری کنند.

توضیح این‌که:

آیه می‌فرماید از هر فرقه‌ و گروهی تعدادی بروند و بازگردند تا انذار کنند؛ معنای آیه این است که کوچ یک نفر کافی نیست و مستند به این آیه،‌ اگر یک نفر رفت و بازگشت و انذار داد، انذار او تمام نیست زیرا در «طائفه» بودن مبلغین حکمتی هست که در تبلیغ انفرادی نیست؛ یعنی وقتی چند نفر می‌روند و باز می‌گردند، هریک در حکم ناظر بر گفتار دیگری است و به این ترتیب یکدیگر را از اشتباه و خطا حفظ کرده و بازمی‌دارند؛ بنابراین،‌ به حکم این آیه برای تبلیغ یک نفر کافی نیست بلکه باید گروهی به تبلیغ رفت (سپاه تبلیغ). نتیجه این‌که از آیه نمی‌توان به نفع حجیت خبر واحد چیزی استفاده کرد بلکه از آیه می‌توان به نحوی علیه آن استفاده کرد. (هرچند استفاده عکس نیز خالی از بحث نیست.)